Kendime Çay Demledim...

Evden çalışan kadınlar ne kadar değer veriyor kendine... Ya da verebiliyor mu? Çocuk olsun, olmasın hep bir koşturma içinde oluyor. Covid döneminden beri evden çalışıyorum. Anne olduktan sonra da evden çalışmayı tercih ettim. Sebepleri ayrı bir konu. Ama evden çalıştığımı söylediğimde ''Oh ne rahat'' tepkisi alıyorum. Sanırım çok kolay, konforlu geliyor kulağa. Konforu var elbet. Var da zorluğu da var. Oldukça fazla. Evden çalışırken kapıyı çekip 'nasılsa akşam yaparım' diyemeyeceğin bir ezberin içinde oluyorsun. Bilgisayarı açman ile başlıyor günle yarış. Kendimi izlemeyi ne çok isterdim.

Bu koşturmada öğün atladığımı hatta yemek yerken öğün olarak nitelendiremediğim hızda ve miktarda beslendiğimi fark ediyorum. Yıllardır tek yaptığım kahve de bir ezbermiş meğer. Tat vermiyor. Özel hissettirmiyor.

Yazıya ''değer'' ile başladım. Her birimizin değer olarak nitelendirdiği eylem farklı tabii. Ama bu eylem gerçekleştikten sonra ne hissettiğimiz önemli olan. ''Çay demlemek'' Evet, bu eylemi ya ailem için ya da misafirler için gerçekleştirdim yıllardır. Çok yakın zamanda saat 15:00 civarı kendime çay demledim. Demledikten sonra garip bir his uyandı. Bu kahve yapmaktan yani ezberinde olan bir eylemden çok farklı. Tadı da farklı.

Önemli olan çay demlemek değil, kendine öz değer verebilmek. Günün koşturmasında kendini unutma, çay seni motive ediyorsa demle bir çay...